Uwaga! Materiał zawiera spoilery dotyczące fabuły gry Elden Ring. Jeśli jeszcze jej nie ukończyłeś, lepiej powstrzymaj się od dalszego czytania.
Zwano go najpotężniejszym z półbogów. Był tym, który ujarzmił gwiazdy. Generał Radahn, bo to o nim mowa, odziedziczył najlepsze cechy swych znamienitych rodziców. Dzięki matce, Rennali, posiadał potencjał magiczny. Natomiast za sprawą ojca, Radagona, miał zadatki na wielkiego wojownika. I tak się też stało. Radahn zapisze się w historii Międzyziemia jako jeden z najpotężniejszych wojowników na kontynencie, a jego legenda przetrwa nawet tragiczny czas roztrzaskania.
Półbóg Radahn
Generał Radahn był jednym z trójki dzieci, które narodziły się ze związku Królowej Rennali i Lorda Radagona. Jego rodzeństwem byli dobrze już nam znani Wiedźma Ranni oraz bluźnierca Rykard. Choć każde z trójki dzieci odznaczało się niezwykłym potencjałem i mogło wnieść ogromny wkład w rozwój eldeńskiego dworu, ostatecznie tylko Radahn wydawał się być najbardziej lojalny wobec Złotego Porządku. Jak bowiem dobrze wiemy, Wiedźma Ranni postanowiła podążyć drogą mrocznego księżyca, natomiast Rykard poddał się wpływom wielkiego węża z góry Gelmir.
Radahn, podobnie jak jego ojciec nosił charakterystyczne rude włosy i od najmłodszych lat był świadomy wielkich podbojów oraz heroizmu, jakim odznaczał się jego ojciec. Radahn wierzył, że w przyszłości również zostanie wielkim wojownikiem. Jednak, co ciekawe, nie brał on sobie za wzór ojca. Był natomiast zapatrzony w Lorda Godfreya, Pierwszego Eldeńskiego Władcę. Młodemu Radahnowi niezwykle imponowały podboje rzeczonego herosa, zwanego też Panem Pola Bitwy. Jego fascynację Godfreyem najlepiej oddaje zbroja charakterystyczna zbroja Radahna przedstawiająca złotego lwa. Jest to oczywiste nawiązanie do bestialskiego regenta Serosha – wiernego towarzysza Godfreya i powiernika jego niepohamowanej żądzy walki.
Podbój gwiazd
Z czasem gdy Godfrey został pozbawiony złotej łaski i opuścił Międzyziemie, Lord Radagon porzucił swoją żonę Rennalę, by zasiąść u boku Królowej Mariki jako Drugi Eldeński Władca. Radahn, Ranni oraz Rykard zostali wówczas wcieleni do eldeńskiej rodziny królewskiej i oficjalnie wyniesieni do statusu półbogów. Sam Radahn z wiekiem urósł do wyjątkowo potężnych rozmiarów. Jego nadnaturalny wzrost i waga sprawiły, że nie mógł on dłużej dosiadać swojego ukochanego wierzchowca – Leonarda. Półbóg był na tyle związany ze swoim rumakiem, że postanowił przedsięwziąć odpowiednie kroki, by się z nim nie rozstawać. Dlatego też, po raz pierwszy w swojej historii, postanowił wykorzystać odziedziczony po jego matce talent magiczny. Oddał się studiowaniu magii grawitacji.
Radahn udaje się do magicznego miasta Sellia położonego w centrum prowincji Caelid. Mówi się, że z tego miejsca wywodził się chociażby pierwotny mistrz magii Lusat. W każdym razie, gdy młody półbóg przybył do wspomnianego miasta, rozpoczął naukę magii grawitacji u tajemniczego jegomościa zwanego Alabastrowym Władcą. Mówi się, że przedstawiciele tej pradawnej nacji posiadali kamienną skórę. Wkrótce po rozpoczęciu nauki, manipulacja siłami grawitacji pozwoliła Radahnowi ponownie dosiadać swojego ukochanego, choć herlawego wierzchowca. Jednak wiele wskazuje na to, że nauka Radahna nie zakończyła się na opanowaniu tej jednej prostej sztuczki.
Potężny półbóg kontynuował naukę pod okiem Alabastrowego Władcy doskonaląc magię grawitacji. Nauki trwały, aż w końcu przyszedł dzień, gdy Radahn zwrócił się do swojego nauczyciela tymi oto słowami: Dziękuję ci za twoją opiekę. Teraz mogę rzucić wyzwanie gwiazdom. Niedługo później, potężny Generał Radahn, władający magią grawitacji, podporządkował sobie całe kosmiczne konstelacje. Gwiazdy zastygły w bezruchu, uznając wyższość rudowłosego półboga. Z kolei sam Radahn po tych epokowych wydarzeniach zyskał nowy przydomek: Gwiezdna Plaga.
Jednak dlaczego Generał Radahn postanowił podbić gwiazdy? Jego motywacja nie jest do końca jasna, jednak wiele wskazuje na to, że chciał on chronić Sellię przed kryjącymi się pośród gwiazd bytami, które mogły by temu miastu zagrozić. Radahn mógł działać z ramienia Dwóch Palców i Wielkiej Woli, aby uniemożliwić swojej siostrze podążanie ścieżką mrocznego księżyca. A jak wszyscy dobrze wiemy los Wiedźmy Ranni był nierozerwalnie związany z ruchem gwiazd. A że przez Radahna ciała niebieskie pozostawały w bezruchu, jej przeznaczenie nie mogło się dopełnić.
Wojna Strzaskania
Po feralnej Nocy Czarnych Noży, królowa Marika została doprowadzona do ostateczności. Strzaskała Eldeński Krąg, który rozpadł się na wiele mniejszych odłamków zwanych Wielkimi Runami. Złoty Porządek rzeczy został zburzony, a poszczególne runy wpadły w ręce dzieci Królowej Mariki. Półbogowie, zdeprawowani mocą wielkich runów, rzucili się sobie do gardeł, próbując zgromadzić je wszystkie i przejąć władzę na kontynencie. Pośród wojennej zawieruchy, która ogarnęła cały kontynent, naprzeciw siebie staje dwójka najpotężniejszych półbogów – Malenia, zwana Ostrzem Miquelli oraz Generał Radahn, Gwiezdna Plaga.
Starcie dwóch wojowniczych półbogów wydawało się nie mieć końca i żaden z nich nie był w stanie przechylić szali zwycięstwa na swoją stronę. Starcie to jednak przypieczętuje los całej prowincji Caelid. Doprowadzona do ostateczności Malenia postanawia bowiem użyć mocy, którą przez całe swoje życie starała się trzymać na wodzy. Gdy znajduje się wystarczająco blisko Generała Radahna, uwalnia Szkarłatną Aeonię. Z ciała Malenii wyrasta wówczas ogromny czerwony kwiat, który rozkwitając zaraża cały region Szkarłatną Zgnilizną. Wojska obu półbogów zostają zdziesiątkowane, natomiast dwójka adwersarzy nie jest już w stanie dłużej walczyć. Nikt nie wychodzi z tej walki zwycięsko. Generał Radahn zostaje zarażony Szkarłatną Zgnilizną, która zaczyna toczyć jego umysł, w efekcie doprowadzając go do obłędu. Natomiast Malenia, będąc na skraju wyczerpania, zapada w głęboki letarg.
Festiwal Radahna
Generał Radahn nigdy nie wraca do siebie po wyniszczającej walce z Malenią. Tocząca jego umysł Szkarłatna Zgnilizna sprawiła, że potężny półbóg całkowicie postradał zmysły. Od tamtego czasu, przemierza usiane trupami pole wydm położone na południu Caelid. Niczym zbłąkany, zdziczały pies żywi się tam ciałami zarówno swoich wrogów, jak i dawnych towarzyszy. Mówi się, że czasem także wyje w stronę nieba. Jednak mimo ogarniającego go obłędu, Radahn dalej porusza się na swoim wiernym rumaku oraz utrzymuje w zawieszeniu cały ruch gwiazd na niebie. Co bardziej spostrzegawczy gracze mogą także dostrzec, że półbóg jest pozbawiony stóp. Są na ten temat przynajmniej dwie teorie. Osobiście skłaniam się ku tej, która mówi o tym, że Radahn stracił je na skutek działania szkarłatnej zgnilizny.
Dawny kompan Radahna imieniem Jerren, by uczcić pamięć swojego towarzysza, organizuje w Zamku Lwiej Grzywy wielki festiwal nazwany imieniem wojowniczego półboga. Festiwal Radahna przyciąga do zamku najznamienitszych wojowników na całym kontynencie. Być może kiedyś, któryś z gromadzących się tam śmiałków położy kres cierpieniom wielkiego generała i ostatecznie doprowadzi do jego śmierci. Festiwal ten jest zarazem próbą wypełnienia obietnicy, którą Jerren złożył przed laty swojemu towarzyszowi. Poprzysiągł bowiem, że zadba o to, by jego generał odszedł z tego świata w sposób honorowy. A mianowicie – by dokonał swojego żywota na polu bitwy.
Przeczytaj także:
Elden Ring – historia świata gry (wprowadzenie do lore)
Wampir: Maskarada – wprowadzenie do świata gry
