Uwaga! Materiał zawiera spoilery dotyczące fabuły gry Elden Ring. Jeśli jeszcze jej nie ukończyłeś, powstrzymaj się od dalszego oglądania.
W północnej części płaskowyżu Altus, w stosunkowo niewielkiej odległości od królewskiej stolicy, mieści się pewna wioska, która przyprawiła o ciarki niejednego Zmatowieńca. Z pozoru to tylko niewinna osada położona wzgórzu okraszonym kilkoma chatami i wiatrakiem u jego szczytu. Wiele osób woli zwyczajnie omijać wioskę szerokim łukiem. Ale dlaczego? Miejsce to, nawet jeśli zaniedbane, porastają przepiękne kwiaty, a zamieszkujące je kobiety zdają się świętować jakieś ważne wydarzenie. Być może problem leży w plotkach krążących po kontynencie. Mówią one, że zamieszkująca Leyndell szlachta szukała schronienia w tejże wiosce podczas oblężenia stolicy. Jednakże gdy przekroczyli jej bramy, wszelki słuch po nich zaginął.
Dominula, wioska młynarzy
Dominula jest miejscem nad wyraz osobliwym. Gdy jako Zmatowieniec przekraczamy bramy wioski, już po wstępnych oględzinach przepełnia nas to charakterystyczne uczucie niepokoju. Przemierzyliśmy już kawałek Międzyziemia i dobrze wiemy, jak dziwna i niebezpieczna potrafi być to kraina. A mimo to właśnie Dominula jest miejscem, które potrafi przyprawić o ciarki na plecach. Miejsce to, choć nadszarpnięte zębem czasu, wydaje się być dziwną enklawą, wyróżniającą się na tle tej spustoszonej wojną krainy. Chociażby ze względu na bujną, kolorową roślinność. Nawet rozmieszczone po wiosce symbole Królowej Mariki przyozdobione są pięknymi, różowymi kwiatami. Co jednak najważniejsze, wioska ta nie jest opuszczona. Zamieszkują ją wyłącznie kobiety, zdające się celebrować jakieś ważne wydarzenie. Kobiety tańczące radośnie w kółku, śpiewają lub też modlą się – bez ustanku.
Gdy mijamy świętujące kobiety, których głowy zdobią przepiękne kwieciste wianki, te zdają się w ogóle nie zwracać na nas uwagi. Daje nam to złudne poczucie bezpieczeństwa i zachęca do zapuszczenia się w głąb młynarskiej wioski. Jednak gdy zapuścimy się dalej, część świętujących kobiet zdradza swe prawdziwe zamiary, atakując nas. Wszystkie kobiety, które wcześniej ignorowały naszą obecność, z dużym również przystępują do ataku, skutecznie odgradzając nam drogę do wyjścia. Jeśli uda nam odeprzeć ich atak, oględziny ciał wspomnianych kobiet dają nam więcej wglądu w ich faktyczne zamiary. Większość z nich była bowiem wyposażona w narzędzia do skórowania. Pytanie jednak brzmi – dlaczego. Dlaczego te noszące wianki niewiasty pożądałyby skóry bogu ducha winnych przybyszy?
Los szlachetnie urodzonych
Ofiarami wieśniaczek padały najczęściej osoby szlachetnie urodzone, najpewniej wywodzące się ze szlacheckich rodów zamieszkujących położoną nieopodal królewską stolicę. Z jakiegoś powodu ich skóra musiała być dla nich szczególnie cenna i odgrywać ważną rolę w całym tym niecnym procederze. Warto w tym miejscu dodać, że zamieszkujące wioskę kobiety miały też pewną hierarchię. Bowiem niewiasty, które nosiły barwione na niebiesko kaptury odgrywały najważniejszą rolę w całym obrzędzie i to najczęściej one posiadały narzędzia do skórowania. Były też najmłodsze z całej grupy, co może nam sugerować, że przechodziły wówczas coś na wzór inicjacji.
We wiosce oraz jej okolicach można znaleźć przynajmniej trzy poszlaki świadczące o tym, że kobiety lubowały się w szczególności w skórze szlachty. Pierwszym z nich jest duch jednego z arystokratów, który po dziś dzień nawiedza Dominulę, w kółko przeżywając ostatnie chwile przed rozpoczęciem skórowania. Próbuje on przekonać swoje oprawczynie, że jego skóra jest paskudna i nie będzie z niej użytku. Z kolei inny duch, nawiedzający sąsiednią wioskę, z przerażeniem wspomina odgłos pewnej melodii, zapewne poprzedzającej rytuał skórowania. Kolejna poszlaka znajduje się również we wiosce obok Dominuli. Gdy się tam udamy, napotkany kolejne kobiety radośnie tańczące wokół dużego ogniska. Gdy się zbliżymy, z przerażeniem odkryjemy, że jest to płonący stos ciał, z którego możemy pozyskać szatę oraz kaptur arystokraty, który dokonał tu swego żywota. Jest to więc kolejny dowód na to, że wieśniaczki upodobały sobie skóry szlachetnie urodzonych. A paląc ich zwłoki, próbowały ukryć dowody swoich straszliwych zbrodni.
Kult boskiej skóry
Wciąż jednak nie znamy odpowiedzi na jedno, najważniejsze pytanie. Po co to wszystko? Dlaczego kobiety z wioski Dominula dopuszczają się tak straszliwych czynów? Odpowiedź na to pytanie kryje się w głębi wioski Dominula, na samym szczycie wzgórza, na którym położona jest wioska. Bowiem przy największym, górującym nad wioską wiatraku, kryje się Apostoł Boskiej Skóry. A zamieszkujące to miejsce kobiety oddają mu wręcz boską cześć. Wiele wskazuje na to, że skóry szlachetnie urodzonych muszą stanowić ofiarę dla tegoż jegomościa. Trudno jednak powiedzieć czy kobiety cokolwiek w ten sposób zyskują – być może są jedynie zmanipulowane przez tą bez wątpienia potężną istotę.
By jednak lepiej zrozumieć motywacje stojące za obecnością Apostoła w Dominuli, warto pokrótce przybliżyć ich historię. Apostołowie i Szlachta Boskiej Skóry, byli oddanymi towarzyszami Królowej o Zmierzchowych Oczach, która jeszcze przed nadejściem rządów Królowej Mariki władała Śmiercią. To właśnie jej słudzy, za sprawą Czarnych Płomieni, potrafili nieść śmierć nawet samym bogom. Zmierzchowa Królowa przegrała jednak wojnę z Mariką i Złotym Porządkiem, w konsekwencji tracąc władzę nad śmiercią. Z kolei jej słudzy, słudzy boskiej skóry, rozpierzchli się po całym Międzyziemiu. Jeden z nich, jak widać, znalazł bezpieczną przystań we wiosce Dominula. Chociaż może była to część jakiegoś większego planu? Chodzą słuchy, że Apostoł szukał w ten sposób zemsty na poddanych Królowej Mariki lub też, wspólnie z zamieszkującymi wioskę kobietami, celebrował upadek Złotego Porządku.
Przeczytaj także:
Elden Ring – historia świata gry (wprowadzenie do lore)
Dark Souls – historia świata gry (wprowadzenie do lore)
