Uwaga! Materiał zawiera spoilery dotyczące fabuły SILENT HILL 2.
Angela to postać, której historia wciąga nas w mroczny świat ludzkich traum i wewnętrznych zmagań z trudną przeszłością. Choć na pierwszy rzut oka wydaje się zwyczajną młodą dziewczyną, całe jej dotychczasowe życie zostało zdominowane przez ból i cierpienie. Dorastała w rodzinie pełnej przemocy, stając się ofiarą osób, którym powinna ufać najbardziej – swoim bliskim. Angela zmaga się z samotnością, lękiem oraz niemożnością zaufania innym, co prowadzi ją na skraj przepaści. Wyrusza do Silent Hill w poszukiwaniu zaginionej matki, jednak jedyne co tam odnajduje, to ten sam koszmar, od którego tak bardzo próbowała uciec. W tym filmie postaram się opowiedzieć, jak głębokie rany z przeszłości kształtują teraźniejszość Angeli i nie dają o sobie zapomnieć choćby na chwilę.
Portret Angeli
Angela przedstawiona jest jako niczym nie wyróżniająca się nastolatka z ciemnobrązowymi, włosami i zmęczonymi, brązowymi oczami, z których bije głęboki smutek. Dziewiętnastolatka nosi golfowy sweter i proste dżinsy. Jej skromny ubiór odzwierciedla potrzebę ochrony swojego ciała przed odkryciem, zwłaszcza po rodzaju przemocy, jakiej doświadczyła. Bardzo zależy jej na tym, by się nie wyróżniać. Odzwierciedla to nie tylko jej skryty charakter, ale i blizny — zarówno te fizyczne, jak i emocjonalne — które stara się ukryć. Podchodzi z wyjątkowym dystansem i nieufnością do nowo poznanych ludzi. Doskonale to zresztą widać w podejściu do Jamesa, którego spotyka podczas swojej wizyty w Silent Hill. Jest uprzedzona do mężczyzn, czemu niejednokrotnie daje wyraz podczas interakcji z protagonistą.
Straszliwa przeszłość
Trauma Angeli koncentruje się na przemocy, jakiej doznała ze strony ojca, Thomasa, i brata. Od najmłodszych lat była narażona na przemoc psychiczną, fizyczną i seksualną, a jej matka pozostawała obojętna wobec jej cierpienia. Matka Angeli rzekomo mówiła jej, że „zasłużyła” na to, co ją spotyka, co tylko pogłębiało jej wewnętrzne poczucie winy oraz nienawiści do samej siebie. Angela przez lata próbowała uciekać od oprawców, jednak bezskutecznie. W końcu czara goryczy zostaje przelana i bohaterka decyduje się na wyjątkowo desperacki krok – zabija własnego ojca, zadając mu kilkanaście ciosów nożem. Narzędzie zbrodni zabiera później ze sobą do Silent Hill jako symbol traumy, która nigdy jej nie opuszcza. Jej odraza do siebie wzmacnia się dodatkowo przez świadomość, że jest biologicznie podobna do ojca. Spekuluje się, że Angela zabiła także brata, jednak w samej grze znajdujemy jasne potwierdzenie wyłącznie, co do ojca.
W wyniku tych nadużyć Angela cierpi na ciężką depresję, syndrom stresu pourazowego i towarzyszą jej myśli samobójcze. Dobitnie obrazuje nam to scena z lustrem w apartamentach Blue Creek, gdzie James odwodzi Angelę od targnięcia się na swoje życie i zabiera jej nóż. Wspomniany przedmiot jest już ubrudzony krwią, co sugeruje nam, że jest to dokładnie to samo narzędzie, którym Angela zabiła swojego ojca. A teraz, targana przez poczucie winy i głęboką nienawiść do samej siebie, chciała odebrać nim swoje własne życie.
Obawa przed bliskością
Interakcje Angeli z Jamesem ukazują jej wewnętrzną walkę między potrzebą wsparcia a instynktowną nieufnością wobec innych. W ich pierwszym spotkaniu Angela wskazuje Jamesowi drogę do Silent Hill, ale nagle ostrzega go, aby opuścił to miejsce, prezentując mieszankę pomocy i paranoi. Podczas rozmowy Angela wspomina o swoim niepokoju związanym ze zniknięciem rodziny, szczególnie matki. Jednak troska ta jest przesycona żalem, co sugeruje potrzebę domknięcia pewnych spraw, a nie towarzyskiego spotkania.
Pomimo chwilowych przebłysków wrażliwości, Angela często wybucha gniewem w kierunku Jamesa, którego widzi jako potencjalne zagrożenie. Jest podejrzliwa wobec jego intencji i odsuwa się, gdy próbuje odebrać jej nóż lub pocieszyć. Jej reakcje wskazują na przekonanie, że nikt nie jest w stanie zrozumieć jej cierpienia — taka postawa izoluje ją jeszcze bardziej i pogłębia jej rozpacz.
Abstrakcyjny tatuś
Jednym z najbardziej przejmujących momentów w Silent Hill 2 jest konfrontacja Angeli z potworem znanym jako Abstract Daddy. Jest on przerażającą inkarnacją nadużyć, jakich doznała ze strony ojca i brata. Abstrakcyjny Tatko to przerażająca istota, która przedstawia dwa splecione w intymnej pozycji postacie, jakby uwięzione w seksualnym akcie. W dodatku otoczone przez coś, co przypomina ramę łóżka. Jakby tego było mało, stwór pojawia się w miejscu, które do złudzenia przypomina jej dziecięcy pokój oraz rodzinny dom, co tylko potęguje jej traumę. Sparaliżowana strachem Angela kuli się, niezdolna do samotnej konfrontacji z tą groteskową figurą.
James w porę odnajduje Angelę i pokonuje straszliwe monstrum, jednak reakcja Angeli daleka jest od wdzięczności. Pełna gniewu i nieufności wyraża swoje obrzydzenie, zarzuca Jamesowi ukryte motywy i odrzuca wszelkie próby pocieszenia jej. Scena ta ukazuje jak głęboko sięga trauma Angeli oraz jej nieumiejętność do pogodzenia się ze straszliwą przeszłością. A wszystko to niesie ze sobą bardzo duże konsekwencje w teraźniejszości, praktycznie uniemożliwiając jej normalne funkcjonowanie.
To moja codzienność
Kulminacja podróży Angeli dokonuje się w przejmującej scenie w Hotelu Lakeview, gdzie stoi na schodach spowitych w płomieniach. Na ścianach po jej lewej i prawej stronie widzimy wyprawione męskie ciała z raną w okolicy krocza, które mają symbolizować jej ojca i brata. Angela zbliża się do Jamesa przez moment myląc go ze swoją matką, której ciągle nie udało jej się znaleźć. Wspomina o samotności i rezygnacji, wyrażając żal, że nikt nie jest w stanie uwolnić jej od bólu. Prosi Jamesa, by ten oddał powierzonu mu nóż, jednak protagonista odmawia. Dla Angeli jest to jednak bez znaczenia.
Dziewczyna nie ma już siły, by dalej walczyć. Wszystko wokół niej płonie. W końcu dostrzega to także James komentując, że gorąco tu jak w piekle. Angela ze zrezygnowaniem odpowiada, że to jej codzienność. Od początku widziała miasto spowite w ogniu – jako metaforę piekła, z którego nie mogła się uwolnić. Tak silna była jej trauma, z którą ostatecznie nie zdołała sobie poradzić. Po ostatniej wymianie zdań z Jamesem wchodzi po spowitych w ogniu schodach, aż w końcu znika w płomieniach. Jej trauma – jej osobiste piekło – bez reszty ją pochłania.
Wesprzyj moją twórczość na SUPPI.pl
Przeczytaj także:
Elden Ring – historia świata gry (wprowadzenie do lore)
Dark Souls – historia świata gry (wprowadzenie do lore)
